کد مطلب:28784 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107
پس حارث حركت كرد، چندان كه به نهر رسید تا از حال آنان آگاه گردد. خوارج به جانب وی روی كرده، او را كشتند. خبر به امیر مؤمنان و مردم رسید. جماعت نزد او برخاسته، گفتند: ای امیرمؤمنان! چرا اینان را پشت سرمان وا می گذاری تا بر اموال و خانواده های ما چنگ اندازند ؟ ما را به سوی این قوم روان ساز. پس هر گاه از كار خود با ایشان فارغ شویم، به سوی دشمن شامی مان رهسپار می گردیم. اشعث بن قیس كِنْدی نزد وی برخاست و همین سخن را گفت. (مردم می پنداشتند كه اشعث با خوارج همرأی است؛ زیرا وی در نبرد صِفّین، گفته بود:شامیان انصاف داده اند كه ما را به كتاب خدا فرا خوانده اند؛ امّا آن گاه كه از علی علیه السلام خواست تا به سوی آنان حركت كند، مردم دریافتند كه وی با خوارج همرأی نیست). پس علی علیه السلام بر همین نظر استوار شد و فرمانِ حركت داد.[1].
2702. تاریخ الطبری - به نقل از حمید بن هلال، پس از بیان این كه خوارج، عبد اللَّه بن خَبّاب و همسرش را كشتند:و سه زن از [ قبیله] طَی و [ نیز] اُمّ سنان صیداوی را كشتند. این خبر كه آنان عبد اللَّه بن خبّاب را كشته اند و راه را بر مردم می گیرند، به علی علیه السلام و مسلمانانِ همراه وی رسید. پس علی علیه السلام، حارث بن مرّه عبدی را به سوی ایشان گسیل داشت تا صحّت اخبار رسیده را دریابد و آنچه را می بیند، بدون كتمان، به وی گزارش كند.